Эгээн ехэ баялиг

(Т\\рэг онтохон)

Нэгэ залуу х\н ходол \гытэйб гэжэ гомдодог байба.

– Ши юундэ гомдонош? Ехэ баялигай эзэн ха юмши, – гэжэ нэгэ \бгэн тэрээндэ хэлэбэ.

– Хаанам тиимэ ехэ баялиг байгаа юм? – гэжэ х\б\\н гайхаба.

– Нюдэншни юун гээшэб? Yрёёhэн нюдэнэйнгёё т\лёё юу абаха байнаш?

–Yгы даа, ёёрынгёё нюдые хэршье ехэ баялигаар \гэхэг\йб! – гэжэ х\б\\н харюусаба.

– Зай, тиимэшье байг. Тиигээ hаа ши намда хоер гараа \гэ, тэдэнэйшни т\лёё би шамда алта хормойлуулхаб.

– Yгы даа, яашье \гэхэг\йб, гарнуудайм т\лёё намда хадын шэнээншье алта \гёё hаань, \гэхэг\йб, – гэжэ х\б\\н арсаба.

– М\нёё ши ямар баян х\н байhанаа ёёрёё мэдээд байнаш. Ши намда этигыш: х\нэй эгээн ехэ баялиг ёёрынь х\сэн, эл\\р энхэ бэень юм. Х\нэй х\сэ, бэеын эл\\рые хэршье ехэ алта м\нгёёр худалдан абажа болохог\й, – гэжэ \бгэн хэлэбэ.