Эхынгээ умайhаа ухаатай

Хабарай hарын нэгэ дулаахан \дэр газаахи hандали дээрэ hууhан олон х\гшэд дэлхэйн hонин hорьмойнуудые хёёрэлдэнэ. Нэгэ х\гшэниинь:

– М\нёёнэйшни \хиб\\д эхынгээ умай сооhоо хуу юумэ мэдээд гарашаhан байнал. Аманда ороог\й байгаад, компьютер дээрэ наадажа байдаг. Тэрэ олон кнопконуудые хайшан гээд ойлгоод, даража hуунаб даа? – гэбэ. Н\гёёдэ х\гшэниинь тодожо абаад:

– Энэшни юуншье бэшэл. Сэсэрлигтэ ябагша миниишни аша буряад, ородоор аргаг\й энеэдэтэй ш\лэг хэлээл. Хэн заажа \гёёб гэжэ hурахадам, би ёёрёё зохеогооб гэбэл урдаhаам. Ай-ео даа, хэлэхэм г\, али \гы г\? – гээд, толгойгоо hэжэрсэгээн hуухадань, хажуудань hууhан х\гшёёдэй hонирхоод: – Ямар ш\лэг хэлээб, хэлыш даа, х\леэжэ ядашоод байнабди, – гэбэ. Тиихэдэнь тэрэ х\гшэмнай:

– Имэ заахан \хиб\\н хаанаhаа hанаад зохеобо гээшэб, гайха тагна. Шагнагты:

“Ночью мурка – хаб хара.

Листья осенью – шаб шара.

Русская водка – хаб хатуу.

Я сегодня – шал hогтуу.”

Тэндэ шагнажа hууhан х\гшэд булта энеэлдэбэ:

– Хаанаhаа иигэжэ hанааб, поэт х\н шэнги, хёёрхы, – гэлдэбэ.

– Хай, тэрэ заахан басаганшни hогтуушуулай хажууда ошожо шагнаад, хадуужа абаhан байгаалтай? – гэжэ нэгэ х\гшэниинь хэлэбэ.

– Хаанаhаа шагнаба гээшэб. Сэсэрлигтэ хэзээшье иимэ юумэ заахаг\й, гайхажа байнаб, – гээд, басаганай тёёбии hанаа алдаба. – Эдэ заахан \хиб\\дшни ой ухаанда ороог\й юумэ хэлэдэг лэ. Дэлхэй дайдын телевизорhээ эхилээд, сотово телефон болотор наадаха юумэниинь олон болоо. М\нёёнэймнай саг иимэл болошоол даа, – гэлдэhээр, наранай баруун хадын орой дээрэ д\хэхэдэ, гэр тээшээ тарабад.